O muzeum

Historia techniki na Pomorzu - edukacja

PROJEKT „HISTORIA TECHNIKI NA POMORZU’’

 Pod tekstem znajdują się materiały edukacyjne (do pobrania) przeznaczone dla nauczycieli i edukatorów.

  1. ZAŁOŻENIA OGÓLNE

Projekt pt. "Historia techniki na Pomorzu”  powstał w  ramach współpracy transgranicznej muzeów w Anklam i w Szczecinie. Celem projektu „Historia techniki na Pomorzu – transgraniczna współpraca muzeów w Anklam i Szczecinie” jest wzbudzenie zainteresowania uczniów i nauczycieli dziedzictwem regionalnym, w szczególności dziedzictwem technicznym na Pomorzu.

W ramach projektu zostanie opracowanych pakiet scenariuszy zajęć edukacyjnych (wraz z materiałami pomocniczymi) z zakresu dziedzictwa technicznego, które mogą być realizowane jako pojedyncze  lekcje w szkole, ale także w formie projektów edukacyjnych  np.  podczas zajęć pozalekcyjnych. Dodatkowo nauczyciele otrzymają do wykorzystania pakiet kart pomocy edukacyjnych.

Przygotowane materiały mogłyby być inspiracją dla nauczycieli i uczniów, aby w swoim środowisku odszukać zabytek techniczny i włączyć się w  realizację projektu edukacyjnego.

 Projekt ,,Historia techniki na Pomorzu” jest skierowany do uczniów szkół podstawowych, w szczególności  klas VI, VII, VIII oraz uczniów I klas szkół ponadpodstawowych. Koordynatorem projektu jest Muzeum Techniki i Komunikacji – Zajezdnia Sztuki w Szczecinie.

Jego inauguracja nastąpi podczas konferencji metodycznej. Zainteresowani nauczyciel zostaną wtedy zapoznani z celami i założeniami przedsięwzięcia. Dla tych osób oraz ich uczniów Muzeum Techniki i Komunikacji – Zajezdnia Sztuki w Szczecinie zorganizuje zajęcia online lub lekcję muzealną, które przybliżą  pojęcie zabytku technicznego. 

WSTĘP

W świecie rządzonym przez mass media, a przede wszystkim Internet tradycyjne formy zwiedzania muzeów są i pozostaną największą wartością. Jednak upowszechnienie nowych form komunikacji poszerza grupę odbiorców oferty muzealnej i pozwala dotrzeć do tych, którzy nie wzięliby udziału w formach tradycyjnych. W obliczu nowych potrzeb instytucje kultury, w tym także te prezentujące dziedzictwo kulturowe, musiały na nowo określić swą rolę i stały się bardziej zorientowane na wymianę wiedzy i doświadczeń z użytkownikami. Coraz częściej mówi się o partycypacji, która polega na zaangażowaniu publiczności/społeczności/ młodych ludzi czy władz w działania instytucji np. kultury na poziomie tworzenia założeń i wyznaczania celów oraz przebiegu i realizacji projektów.

Za tymi zmianami musi podążać także edukacja. Trzeba zmodyfikować formy i metody uczenia w szkole o dziedzictwie narodowym, a przede wszystkim regionalnym. Przyniesie to korzyść wszystkim uczestnikom procesu dydaktycznego: nauczycielowi, bo otrzyma gotowy do realizacji podczas lekcji pakiet edukacyjny, dotyczący regionalnego dziedzictwa technicznego, uczniowi, rozbudzając jego entuzjazm, zainteresowania, rozwijając umiejętności i kompetencje. Dodatkowo nauczyciel realizuje treści z podstawy programowej, także przekraczając granice poszczególnych przedmiotów.

III.  REALIZACJA PODSTAWY PROGRAMOWEJ   W SZKOLE PODSTAWOWEJ.

Elementy historii lokalnej, dziedzictwa regionalnego znajdują odzwierciedlenie
w treściach podstawy programowej z przedmiotów z historii i WOS-u.

Historia

Wstęp.

Rozbudzanie poczucia miłości do ojczyzny przez szacunek i przywiązanie do tradycji i historii własnego narodu oraz jego osiągnięć, kultury oraz języka ojczystego jest kształtowane podczas realizacji przedmiotu historia.

Równie ważne jest kształtowanie więzi z krajem ojczystym, świadomości obywatelskiej, postawy szacunku i odpowiedzialności za własne państwo, utrwalanie poczucia godności i dumy narodowej. Istotne jest budzenie przekonania, że nie można budować przyszłości bez pamięci historycznej, bez kształtowania szacunku dla dziedzictwa narodowego oraz wyrabiania poczucia troski o pamiątki i zabytki historyczne.

Rozbudzanie zainteresowań własną przeszłością, swojej rodziny oraz historią lokalną
i regionalną są podstawą budowania szacunku dla innych ludzi oraz dokonań innych narodów.

  1. Elementy historii rodzimej i regionalnej. Uczeń:
  2. Zbiera informacje na temat historii swojej rodziny, gromadzi pamiątki rodzinne i opowiada o nich;
  3. poznaje historię i tradycje swojej okolicy i ludzi dla niej szczególnie zasłużonych; zna lokalne zabytki i opisuje ich dzieje.

Wiedza o społeczeństwie

Cele kształcenia – wymagania ogólne

  1. Wiedza i rozumienie. Uczeń:
  2. wyjaśnia podstawowe prawidłowości życia społecznego, w tym funkcjonowania grup społecznych oraz społeczności lokalnej i regionalnej oraz wspólnoty etnicznej
    i państwowej (…)

III. Rozumienie siebie oraz rozpoznawanie problemów. Uczeń:

  1. powiększa treść własnej tożsamości lokalnej, regionalnej, etnicznej i obywatelskiej;
  2. Społeczność lokalna. Uczeń:
  3. znajduje i przedstawia informacje na temat swojej gminy, wydarzeń i postaci z jej dziejów;

VII. Społeczność regionalna. Uczeń:

  1. znajduje i przedstawia podstawowe informacje o swoim regionie, wydarzenia i postaci z jego dziejów; lokalizuje własne województwo i powiaty wchodzące w jego skład oraz pozostałe województwa;
  2. przedstawia tradycje i zwyczaje swojej społeczności regionalnej.
  3. REALIZACJA PODSTAWY PROGRAMOWEJ W SZKOLE PONADPODSTAWOWEJ.

historia

Wstęp.

Edukacja historyczna pełni ważne cele wychowawcze. Umożliwia w szczególności:

  1. kształtowanie szacunku dla dziedzictwa narodowego; wyrabianie poczucia troski o pamiątki i zabytki historyczne;
  2. rozbudzanie zainteresowań własną przeszłością, przeszłością swojej rodziny oraz historią lokalną i regionalną.
  3. CELE PROJEKTU

Cele ogólne:

  • rozwijanie zainteresowania uczniów historią własnego miasta oraz regionu;
  • uświadomienie wartości znaczenia obiektów związanych z historią techniki
    w regionie;
  • poznawanie wartości dziedzictwa regionalnego i przekazywanie je następnym pokoleniom.

Cele szczegółowe:

po zajęciach uczeń:

  • wyjaśnia swoimi słowami, czym jest technika i obiekt techniczny;
  • definiuje termin dziedzictwo techniczne materialne i niematerialne, rozumie jego znaczenie;
  • rozróżnia dziedzictwo: swoje, społeczności lokalnej, polskie, światowe;
  • charakteryzuje wymagania, warunki określające, kiedy przedmiot może stać się zabytkiem;
  • wskazuje przykłady dziedzictwa technicznego w swojej miejscowości/ w swoim regionie;
  • interesuje się zagadnieniami technicznymi nie tylko od strony wykorzystania, ale i zasad działania z uwzględnieniem zjawisk i praw fizyki czy chemii;
  • uczestniczy w kulturze w sposób dla niego naturalny,
  • prezentuje postawy potwierdzające, że czuje się za nią odpowiedzialny i będzie ją przekazywał w przyszłości swoim dzieciom;
  • rozwija umiejętność systematycznej pracy w grupie;
  • selekcjonuje wiedzę i planuje własną pracę;
  • umiejętnie (zgodnie z założonymi celami, trafnie) wykorzystuje różnorodne źródła
    do odtworzenia faktów historycznych.
  1. KOMPETENCJE KLUCZOWE A DZIEDZICTWO TECHNICZNE

Edukacja oparta na dziedzictwie technicznym to znakomity sposób, by rozwijać wszystkie kompetencje kluczowe, chociaż może niektórym wydaje się niemożliwe, aby dotyczyło to tych związanych z matematyką, nauką, techniką, informatyką czy przedsiębiorczością. Oto kilka przykładów.

Organy Unii Europejskiej wymieniają 8 kompetencji ważnych w procesie uczenia się przez całe życie:

  1. porozumiewanie się w języku ojczystym,
  2. porozumiewanie się w językach obcych,
  3. kompetencje matematyczne i podstawowe kompetencje naukowo-techniczne,
  4. kompetencje informatyczne,
  5. umiejętność uczenia się,
  6. kompetencje społeczne i obywatelskie,
  7. inicjatywność i przedsiębiorczość,
  8. świadomość i ekspresja kulturalna.

Kompetencja

Aktywność edukacyjna w oparciu o dziedzictwo techniczne 

1.

porozumiewanie

się w języku

ojczystym

czytanie literatury, odczytywanie inskrypcji; opisywanie zabytku;

porównywanie wydarzeń, strojów regionalnych, budowli;

opowiadanie legend, historii zamku lub miejscowości;

czytanie informacji o zabytku; opracowanie tekstów literackich dotyczących dziedzictwa techniki.

2.

porozumiewanie

się w językach

obcych

poznawanie zabytków danego regionu - kraju jako sposób utrwalenia słówek, poznania zwrotów;

podróżowanie do miejsc będących dobrami kultury jako okazja do ćwiczenia języka, porozumiewania się.

3.

kompetencje matematyczne

i podstawowe kompetencje

naukowo - techniczne

zdobywanie wiedzy o historii techniki, wynalazków i odkryć jako sposób poznawania zjawisk;

zwiedzanie zabytków techniki i poznawanie zasad ich działania;

wykonywanie projektów w oparciu o zabytkowe konstrukcje; poznawanie brył i dokonywanie obliczeń w przestrzeni zabytkowej budowli lub przestrzeni miejskiej;

poznawanie pojęcia skali, proporcji; wykonywanie doświadczeń chemicznych i fizycznych w zaaranżowanej przestrzeni dawnego laboratorium;

poznawanie życiorysu odkrywców, wynalazców z przeszłości jako inspiracja do działania; poznawanie właściwości różnych materiałów używanych do wznoszenia budowli i innych konstrukcji; wykonywanie modeli budowli.

4.

kompetencje

informatyczne

tworzenie prezentacji multimedialnych, stron internetowych, gier, programów, lapbooków, internetowych quizów itp. poświęconych dziedzictwu technicznemu;

digitalizacja starych zdjęć bądź pocztówek;

stworzenie wirtualnego muzeum albo archiwum społecznego;

przeglądanie stron i zasobów internetowych poświęconych dziedzictwu technicznemu

wykorzystanie programów graficznych do opracowania ulotki bądź przewodnika albo kart do gry miejskiej.

5.

umiejętność

uczenia się

poszukiwanie informacji o dziedzictwie technicznym za pomocą różnych mediów;

porównywanie, analizowanie, wyciąganie wniosków na podstawie różnych źródeł dotyczących dziedzictwa technicznego, np. książek, fotografii, eksponatów, dokumentów;

nabywanie, przetwarzanie i przyswajanie nowej wiedzy o dziedzictwie technicznym i umiejętności z nim związanych, np. dawnego rzemiosła, haftu, malowania na szkle, a także poszukiwanie i korzystanie ze wskazówek, np. poprzez udział w grze miejskiej.

6.

kompetencje

społeczne

i obywatelskie

badanie, poznawanie, analizowanie zabytków technicznych związanych z różnymi grupami religijnymi, etnicznymi, narodowymi, państwami i miejscowościami; angażowanie się na rzecz wspólnej przestrzeni, np. organizowanie spacerów po zabytkowej części miasta, porządkowanie starych nagrobków na cmentarzu;

nagrywanie wspomnień starszych ludzi; kultywowanie tradycji
i zwyczajów, związanych z dziedzictwem technicznym

udział w obozie wolontariackim i pomoc w odnowieniu murów miejskich.

7.

inicjatywność

i

przedsiębiorczość

organizacja zbiórki pieniędzy na odnowienie starego spichlerza
i urządzenie w nim centrum kultury;

doglądanie zabytków technicznych będących pamiątką po złotym okresie w historii miasta, związanych z handlem, wydobyciem surowców lub produkcją towarów;

uczniowie przygotowują puzzle z zabytkiem technicznym dla młodszych kolegów, udział w grze miejskiej opartej na dziedzictwie technicznym;

stworzenie przez uczniów projektu kampanii promocyjnej lokalnego muzeum technicznego lub komiks na temat losów wybranego zabytku technicznego.

8.

świadomość

i ekspresja

kulturalna

 zwiedzanie zabytków technicznych i poznawanie nowych kultur w czasie podróży;

 

 

 

  • METODY I FORMY PRACY:
  • podające (uczenie się przez przyswajanie)
  • wykład w muzeum;

 

  • problemowe (uczenie się przez odkrywanie)
  • warsztaty w zabytku/ budynku zabytkowym, np. w zajezdni, pałacu;
  • wizyta w wiosce tematycznej połączona z odgrywaniem ról i wykonywaniem zadań.
  • waloryzujące (uczenie się przez przeżywanie)
  • gra miejska;
  • quest;
  • podróż szlakiem turystycznym bądź trasą kulturową;
  • udział w jarmarku tradycyjnego rzemiosła.
  • praktyczne (uczenie się przez działanie)
  • tworzenie lokalnego archiwum historii techniki;
  • akcja porządkowania otoczenia zabytków;
  • REALIZACJA

Jedną z metod, do wykorzystania podczas pracy z uczniami nad stworzeniem materiału edukacyjnego, związanego z zabytkiem technicznym jest metoda projektu.  To jedna z podstawowych dzisiaj form pracy, która kładzie nacisk na rozwijanie wśród uczniów kluczowych kompetencji. Projekty swoim zakresem mogą obejmować jeden lub więcej przedmiotów. Metoda projektu jest wymieniona w podstawie programowej jako jedna z metod pracy na lekcji. Pozwala na współdziałanie szkoły ze środowiskiem lokalnym oraz na zaangażowanie rodziców uczniów. Kluczem do sukcesu w tej metodzie jest przekonanie uczniów, żeby przejęli odpowiedzialność za wykonywanie zadań określonych w projekcie. Nauczyciel nie powinien być „podawaczem wiedzy” i jedynym ekspertem w danej dziedzinie. Rola nauczyciela w znaczącym stopniu sprowadza się do stworzenia warunków do pracy uczniów, motywowania oraz towarzyszenia im w procesie kształcenia. W literaturze pedagogicznej metoda projektów definiowana jest bardzo różnie. Niektórzy uważają, że jest to jedna z wielu metod kształcenia inni natomiast, że jest to strategia postępowania dydaktycznego.

Według autorów Nowego Słownika Pedagogiki Pracy:

metoda projektów polega na przedsiębraniu przez grupy uczniowskie opracowania, zaplanowania i zaprojektowania, a następnie realizacji wykonania projektu. (…). Jej zalety polegają na organizowaniu samodzielnej pracy uczniów w obmyślaniu projektu i jego realizacji, przygotowaniu przez to i rozwinięciu umiejętności samodzielnej pracy, a jednocześnie zespołowości. (…) Jest to jednak nie tylko metoda, ile strategia, przedstawiająca ogromne walory nie tylko w zakresie rozwoju  umiejętności umysłowych i praktycznych uczniów, ale także ich socjalizacji. Wywołuje wzmożoną aktywność uczniów, a szkoła staje się dla nich
w pełni atrakcyjna jako miejsce wyzwalania sił twórczych”.

Przystępując do pracy nad projektem edukacyjnym z uczniami, powinniśmy zastanowić się nad następującymi pytaniami:

  1. Co chcemy zrobić? Jakich zasobów dziedzictwa projekt będzie dotyczył ?

Projekt będzie dotyczył nast. Przykładowych dziedzin techniki:

  1. Przemysł
  • Czy wiesz, gdzie i jakie zakłady przemysłowe/fabryki działały a jakie działają nadal w Twojej miejscowości/Twoim mieście/Twoim regionie? ? Kiedy powstały ?
    Jak funkcjonowały? Co produkowały ? Co się z nimi stało (przetrwały/nie przetrwały
  • Jeśli tak, to co po nich pozostało)?
  1. Tradycyjne rzemiosła
  • Czy wiesz, gdzie i jakie działały/ działają nadal zakłady rzemieślnicze w Twojej miejscowości/Twoim mieście/Twoim regionie? Kiedy powstały ?
    Jak funkcjonowały, co produkowały ? Co się z nimi stało (przetrwały/nie przetrwały
  • Jeśli tak to co po nich pozostało?
  1. Transport (kolejowy, drogowy, lotniczy)
  • Jakie linie kolejowe były (są nadal w Twojej miejscowości/Twoim mieście/Twoim regionie? (np. linie kolei wąskotorowej). Czy nadal funkcjonują?
  • Jeśli nie, to co "materialnego" po nich zostało ? (zachowane pojazdy dworce, mosty, semafory i inna infrastruktura techniczna). Co pozostało w ludzkiej pamięci – relacje świadków, fotografie, bilety itp.?
  • Jak tworzyła się i zmieniała mapa połączeń i szlaków
  • Czy wiesz gdzie na Pomorzu znajdowały się lotniska ? Czy potrafisz określić ich lokalizację ?
  • Jakiego były typy (lądowe, wodne, cywilne, wojskowe)
  • Co się z nimi stało (przetrwały/nie przetrwały)
  • Jeśli tak to co po nich pozostało?
  1. Technika na wodzie
  • Stocznie i ich produkty (+ tradycje szkutnictwa czyli nawiązanie do tradycji rzemiosła),
  • porty (ich historia i zabytkowa infrastruktura techniczna, np: dźwigi i żurawie, magazyny i elewatory….),
  • rybołówstwo (narzędzia pracy i techniki połowu),
  • infrastruktura brzegowa (latarnie morskie)
  • inne : śluzy rzeczne, kanały żeglugowe,
  1. Zabytek na wyciągnięcie ręki

Wszystko, co nas otacza, zmienia się wraz z upływem lat. Przedmioty też zmieniają swój wygląd, kształt, funkcjonalność. Rzeczy, których używamy, wciąż staramy się ulepszać, aby odpowiadały naszym zmieniającym się potrzebom.

Czy i jak bardzo te przedmioty się zmieniły?

Który przedmiot masz w swoim domu? A jak wyglądał ten sam przedmiot w czasach, gdy korzystali z niego Twoi dziadkowie ? Czy wszystkie, których używasz Ty znali Twoi dziadkowie ? Które z przedmiotów codziennego użytku z  czasów Twoich dziadków/pradziadków nie są znane/używane w Twoich czasach ? Dlaczego ?

(wyposażenie domowe- - sprzęt AGD, urządzenia elektroniczne …….)

  1. f) Technika na wsi

Narzędzia i sprzęt wykorzystywany w gospodarstwie rolnym:

  • do uprawy ziemi : pługi, siewniki, brony, walce, radlice,
  • zbioru : kosiarki, kopaczki, zgrabiarki,
  • przetwórstwa: młocarnie, sieczkarnie, wialnie do ziarna, parniki, dojarki

Rzemieślnicy i fabryki wiejskie:

  • Cegielnie
  • Młyny : wodne, wiatraki
  • Gorzelnie
  • Browary
  • mleczarnie
  • kuźnie,
  • Inne : kieraty, lodownie

Technologie i sprzęt w gospodarstwie domowym: narzędzia do przetwórstwa wełny i lnu, narzędzia do obróbki mleka (maselnice, wirówki)

  1. Dla kogo? Kto będzie odbiorcą?

Odbiorcami będą uczniowie i ich nauczyciele. Rola nauczyciela sprowadza się tutaj
do roli mentora, który wskaże swoim uczniom  kierunki odkrywania i pozyskiwania wiedzy tak, aby uczniowie mogli stać się przyszłymi strażnikami dziedzictwa, którzy dbają o własną, lokalną tożsamość, czują się za nią odpowiedzialni, wyrażają się o niej z szacunkiem
i przekazują  doświadczenie wartości dziedzictwa następnym pokoleniom.

  1. Dlaczego? Po co? Cele i rezultaty naszego działania.

Projekt edukacyjny ma za zadanie uświadamiać uczniom/ nauczycielom/rodzicom wartość znaczenia obiektów związanych z historią techniki np. jako atrakcji, ciekawostek, miejsc wartych odwiedzenia oraz jako rzeczy, które należy zachować/utrwalić dla przyszłych pokoleń.

  1. Jak? Za pomocą jakich narzędzi, metod, etapów ?

 

  1. Wprowadzenie w tematykę (definiowanie):
  • Czym jest technika  i czym jest obiekt techniczny ?
  • Co to jest zabytek ? Kiedy przedmiot może stać się zabytkiem i dlaczego ?
  • Czym jest dziedzictwo (dziedzictwo techniczne), czy to tylko obiekty materialne ? ( budynki, narzędzia, wyroby, konstrukcje itp.), czy także wiedza
    i umiejętności ? (np. tradycyjne rzemiosło – kowalstwo, tkactwo, rękodzieło, koronkarstwo, hafciarstwo itp.)
  • Dlaczego obiekty techniczne należy traktować jako zabytki i w tym celu
    je poznawać, dokumentować, dzielić się wiedzą o nich ? Jaka jest ich wartość (materialna ,niematerialna ) ?

 

  1. Co może być określone jako zabytek techniki ?
  • Gdzie poszukiwać wiedzy na ich temat? Co to jest kwerenda ?
  • Jakie są typy źródeł informacji ?
  • Narzędzia pracy:
    • książki, przewodniki, informatory, broszury, ulotki;
    • portale internetowe, blogi, aplikacje multimedialne;
    • pomoce i materiały dydaktyczne, np. gry planszowe, komputerowe, karciane, zestawy klocków, plansze edukacyjne, karty pracy, scenariusze zajęć.
  • Rola archiwów ( w tym także zdigitalizowanych - np. fotografii, dokumentów), muzeów i ich zbiorów.

 

  • Ustalenie i wybór kierunku poszukiwań (dla zespołów/grup uczniowskich)
  • stare fabryki i zakłady produkcyjne (także młyny, spichlerze, infrastruktura portowa);
  • transport (kolejowy, wodny);
  • obiekty techniczne (np. mosty, latarnie morskie, wiatraki,);
  • rzemiosło: kowalstwo, rękodzielnictwo,  hafciarstwo.

 

  1. Opracowanie (w drodze dyskusji, burzy mózgów itp.) etapu zbierania/obróbki zgromadzonych informacji (materiałów źródłowych) na temat wybranego obiektu lub grupy obiektów. Prezentacja końcowa wyników.

Oto kilka przykładów zaprezentowania projektu/prezentacji: 

  • przedstawienie swoich dokonań w klasie lub na lekcjach otwartych, w takich formach jak: odczyt, wykład, prelekcja, debata;
  • zaprezentowanie swojego projektu w postaci gry miejskiej, questu, geocachingu;
  • wystawa prac wykonanych przez uczniów(albumy, plakaty, rysunki, modele, zdjęcia, plansze, foliogramy, slajdy);
  • konferencja, seminarium;
  • organizacja tematycznego szlaku zwiedzania
  • prezentacja multimedialna, z wykorzystaniem narzędzi społecznościowych (Instagram, Facebook, Tik Tok, You Tube;
  • happening;
  • prezentacja problemu w formie inscenizacji
  • konkurs wiedzy o zabytkach techniki.

 

  1. Z kim? Kto będzie realizował projekt ? Kto będzie pomagał ? Czy przewidujemy udział wolontariuszy?

Oprócz pracy własnej uczniów i wsparcia nauczycieli warto poprosić o pomoc ekspertów, organizacje pozarządowe, lokalnych liderów, animatorów kultury, znajomych i wszystkich, którzy mogą nam pomóc.

 

  1. Gdzie? Miejsce lub miejsca, gdzie wszystko będzie się odbywać.

 

  • Kiedy? Terminy i czas trwania naszych działań.

Może być to lekcja, projekt, dowolnie wybrany czas realizacji przez uczniów i nauczycieli.

Uczniowie wspólnie z nauczycielem analizują, korygują i akceptują założenia projektu, będące podstawą do opracowania instrukcji  wykonania projektu. Jeżeli instrukcja przyjmie formę kontraktu, nauczyciel i uczniowie podpisują się pod nim. W kontakcie powinny być zawarte: temat projektu, cele projektu, plan działania - zadania dla każdego ucznia w grupie; źródła informacji i materiałów;  również terminy konsultacji z nauczycielem; termin, miejsce
i  forma prezentacji oraz  kryteria oceny projektu.

  1. Podsumowanie

Edukacja regionalna umożliwienia młodym ludziom poznawanie własnego dziedzictwa kulturowego, w tym także dziedzictwa technicznego, tradycji regionalnych, internalizacji wartości i treści regionalnych, ale także utrwalenie poczucia własnej tożsamości regionalnej. Tak ukształtowany młody człowiek będzie otwarty i nastawiony  na zrozumienie innych ludzkich kultur.

W odkrywaniu historii własnego regionu istotną rolę odgrywa nauczyciel. Powinien inspirować swoich uczniów, motywować do aktywności, zachęcać, aby uczyli się historii także poza murami szkoły. Odkrywali, poznawali i dokumentowali.  Projekt ,, Historia techniki na Pomorzu’’ stwarza niepowtarzalną okazję, aby zrealizować te cele. Pozwala także nawiązać osobistą relację z dziedzictwem , wzbudzić poczucie dumy i odpowiedzialność za to, co mamy przekazać następnym pokoleniom.

Materiały do pobrania:

scenariusz_1

scenariusz_2

scenariusz_3

scenariusz_4

mistrzowie_fachu

na_pomorskim_szlaku

pomorskie_historie_fabryczne

technika_na_fali

technika_pod_reka

techno_wies

lista_zabytkow_meklemburgia

muzea_niemieckie_linki

muzea_zachodniopomorskie_linki

 do_scenariusza_3

do_scenariusza_4_jak_upowszechnic_zabytek

Ważne: Nasza strona używa Cookie i innych technologii.
Korzystając z niej wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z ustawieniami swojej przeglądarki. Czytaj więcej.

Nie pokazuj powiadomienia
UWAGA

30 marca muzeum jest czynne do godz. 15. 31 marca - nieczynne.